PEL DE LOBO

O presente traballo trátase dun bibliotráiler do libro Pel de lobo de Xosé Miranda.
Contén diferentes imaxes relacionadas coa obra.

HAI, AI, AÍ/HABER, A VER

       Amosareivos un texto propio que contén todos os casos de hai, ai, aí, haber e a ver.

    Decidín ir ao campo de fútbol a xogar pero esperei alí no parque do lado, xa que Xoán me dixo que hai moita xente. Logo máis tarde cando xa non había tanta xente fun xogar e nun momento de golpeo de balón pegueille a portería, no momento berrei: Ai! O meu pé, que dor. Díxome un amigo que aí preto está o Centro de Saúde e fomos alí para saber se tiña algo roto. O centro tiña moitos haberes. Fixéronme ao momento unha radiografía e díxenlle ao médico,: a ver a radiografía. El díxome a ver, tes unha leve escordadura no dedo meñique do pé.

                                           

                                                   

                                       Imaxe: EIBARSESTAOX: O Couto( Ourense)

                                                                         

PORQUE, POR QUE E PORQUÉ // SENÓN, SE NON

      Amosareivos un texto propio que contén todos os casos de porque, por que, porqué, senón e se non.

    A rúa estaba mollada porque onte choveu, aínda que os do tempo dixeron que faría sol. Meu primo preguntoume que, por que non ía xogar con el á pelota. No momento non souben o porqué me chamou a min e non a meu irmán. Ao chegar alí non xogamos á pelota senón que xogamos á consola. A miña tía ofreceunos galletiñas e un refresco e dixo que se non as queríamos todas, que non tocáramos as que non comamos.

                                                                         

                                                        Imaxe: FLICKR: Calle de Ourense/ Casco Antiguo de Ourense

A ESCRITA DOS NÚMEROS

        Amosareivos un texto propio que contén todos os casos da escrita de números.

No día de onte no xornal saíu unha estatística do paro, na que aparecía que no verán comezaron postos de traballo para seis de cada dez persoas. Tamén, descendía o número de parados en Galicia a trescentos quince. Os soldos dos traballadores tiña un mínimo de 1.100€. Noutra noticia estaban os resultados do campionato de España de atletismo. O Ourensán Rubén proclamábase campión co primeiro posto e o vigués Matías quedaba 8º nos 100m lisos. A proba celebraba o corenta aniversario e transcorría o 5 de abril do 2019. Debaixo das noticias nun recuncho atopábase un anuncio dunha venda dun piso, de 40m2 e con fiestras de 62,15cm de alto.

Imaxe: ACENTO: Carrera de 100m

                                           

USO DE MAIÚSCULAS E MINÚSCULAS

      Amosareivos un texto propio que contén todos os casos de maiúsculas e minúsculas.
 
     O verán pasado, foi xenial e paseino moi ben. Ocorreu en Ramil, unha aldea de Ourense. Era de noite e eu quedaba cos meus amigos a unha hora punta que non facía nin frío nin calor. Decidimos xogar ás agachadas e tocoume  buscar a min, e pregunteime: onde están agochados os meus amigos?. Logo atopei a Xoán e máis Xulia. Mateo dixo unha palabra que ninguén coñecía e ao día seguinte decidín buscala no dicionario da Real Academia Galega. Atopei o seu significado e posteriormente dirixinme a ler o xornal Sermos Galiza. Nunha noticia aparecía que a Sra. Mónica contaba nunha rolda de prensa que o IVE baixaría un 2%. O xornal era do luns 8 de xaneiro. Outra noticia que me impresionou foi que no sur falecera unha muller a causa dunha onda de calor e a presidenta da comunidade decretou un día de luto.

                                                           Imaxe: CON MIS HIJOS: juego del escondite

O LIMPABOTAS

        Amosareivos unha producción propia que trata sobre un limpabotas.

    Corría o século XIX no que un cativo limpabotas chamado Breogán ía pola súa aldea natal buscando xente á que lle limpar os zapatos. A aldea é moi visitada por xente que marcha ao traballo. El era miúdo e pouco adiñeirado, vestía normal e sabía ler e escribir.

    Non puido continuar na escola xa que necesitaba traballar para gañar cartos. No seu labor coñeceu a unha moza chamada Carme, coa que compartía afeccións e gustos, como o do chocolate ningún dos dous se podía resistir. Os dous foran á mesma escola ata que se separaron e cada un foi polo seu lado. Un marchou traballar e a outra continuou estudando pero noutra aldea. Volvéronse atopar un día pola rúa.

Namoraron ao intre e logo estiveron falando. Estivéronse vendo ás agochadas durante un ano, logo xa coñeceron aos pais do outro. Máis tarde formaron unha familia de neno e nena. Breogán cambiou de traballo a un mellor, de xefe dunha empresa de zapatería, que co paso dos anos a empresa foi medrando ata ser moi coñecida.

  Décadas despois, Breogán acaba falecendo pola súa elevada idade, Carme queda soa cos fillos e coa empresa de seu viúvo. Dous anos despois falece por un ataque ao corazón.

ASÍ SON EU: GÚSTAME/ NON ME GUSTA

     GÚSTAME:

      Xogar cos amigos, pasar o verán na aldea, os traballos tradicionais da aldea, a mecánica, traballar, a fotografía, o amencer e anoitecer, cociñar, as sobremesas caseiras coma o arroz con leite, a verdura como o brócoli, as lambetadas, os animais, os días de xogos en familia, os xogos tradicionais como o da buxaina, os libros de Gerónimo Stilton, as novelas de terror, as películas de comedia, o bo humor dos chistes, a música electrónica, os graffitis que son coloridos, os regalos, os aniversarios divertidos, peitear a xente, os coches de rally facendo espectáculo, os deportes como o atletismo, as viaxes a outros países, as excursións, a cor verde da natureza...

      NON ME GUSTA:

      Os berros dos rapaces, os días de trono, as clases, os exames, estudar, os castigos, as matemáticas, as vacinas, as agullas, o sangue en abundancia, as mortes, as guerras, os atracos, os asasinatos con armas, os accidentes, a pobreza dos indixentes, o tabaco, a droga, o machismo, a violencia de xénero, a diferenza salarial entre homes e mulleres, a política, as hipotecas, o paro, a deforestación, o quentamento global, os virus, os cancros...